Charyzma przywódcy religijnego w bahaizmie i scjentologii

Charyzma przywódcy religijnego w bahaizmie i scjentologii

to studium zagadnienia charyzmy jako nadprzyrodzonej zdolności tudzież właściwości, aplikowane w domenie teologii i nauk o religii. Wychodząc od etymologii pojęcia w starożytności i opisując pole semantyczne desygnatu charyzma w świecie pogańskim oraz judeochrześcijańskim, dalsza narracja skupia się na fundamentalnych konceptach badawczych, dotyczących charyzmy w ujęciu interdyscyplinarnym. Całość teoretycznej części pracy została podzielona wedle kryterium dziedziny badań: socjologia, psychologia oraz podejścia syntetyczne. Część praktyczna, stanowiąca meritum, przedstawia studium przypadków charyzmy w bahaizmie oraz scjentologii. Na przykładzie postaci liderów dwóch wspólnot przy wykorzystaniu podejścia komparatystycznego dokonuje się analizy w celu unaocznienia podobieństw i różnic pomiędzy osobami charyzmatyków, jak również są zobrazowane czynniki zewnętrzne, mające wpływ na kształtowanie się autorytetu religijnego poszczególnych przywódców.