Chodzący po wodzie

Chodzący po wodzie

W czasie ośmioletniej prezydentury Baracka Obamy rozpoczętej w roku 2008, na całym świecie obserwować można było zjawisko „Obamamanii” – fascynacji politykiem, jego pracą, a także historią rodzinną i życiem prywatnym. Miała ona szczególnie intensywny przebieg w Kenii, ponieważ ojciec Obamy był Kenijczykiem wywodzącym się z zamieszkującej zachodnie regiony kraju grupy etnicznej Luo.
„Obamamania” w Kenii przeniknęła do kultury materialnej i niematerialnej tego kraju: jego imię i wizerunek były wykorzystywane przez licznych przedsiębiorców oraz stanowiły inspirację dla artystów, tworzących m.in. graffiti oraz karykaturę polityczną. „Obamamania” byłą również szeroko komentowana przez lokalną prasę – gazety kenijskie, zarówno dominujące na rynku czasopisma anglojęzyczne oraz dzienniki suahilijskie w czasie ośmiu lat prezydentury Baracka Obamy poświęciły bardzo wiele uwagi podkreślając, że jego więzy rodzinne powinny uczynić z Kenii szczególnie ważnego partnera politycznego Stanów Zjednoczonych.

Autorka, analizując karykatury Baracka Obamy, pokazuje jak umiejętnie kenijscy twórcy wykorzystują zjawisko „Obamamanii” nie tylko do komentowania działań amerykańskiego prezydenta, ale przede wszystkim do krytycznego spojrzenia na własne podwórko polityczno-społeczne. Dzięki interdyscyplinarnym metodom badawczym uwzględniającym osiągnięcia językoznawstwa kognitywnego, medioznawstwa, nauk społecznych i politycznych, książka stanowi wnikliwe studium szczegółowe, ale ma również odniesienia ogólne, a oryginalny, ciekawy pod względem artystycznym i pełen humoru materiał badawczy niewątpliwie zainteresuje szerokie grono czytelników.