Jak można nie zgadzać się z papieżem? Papież Franciszek a dubia kardynałów

Jak można nie zgadzać się z papieżem? Papież Franciszek a dubia kardynałów

Na początku października 2023 roku Dykasteria Nauki Wiary opublikowała odpowiedzi papieża Franciszka na przedłożone mu przez pięciu kardynałów dubia, które dotyczyły kwestii reinterpretacji Objawienia Bożego, praktyki błogosławienia związku osób tej samej płci, rozumienia synodalności, kapłaństwa kobiet i warunków sakramentalnego rozgrzeszenia. Odpowiedzi papieskie bardziej skoncentrowały się na kwestiach duszpasterskich niż doktrynalnych, rodząc tym samym kolejne pytania i wątpliwości. Wrażenie zamętu i niepewności co do ciągłości nauczania Kościoła pogłębiła deklaracja Fiducia supplicans wprowadzająca kategorię „spontanicznego błogosławieństwa” par w sytuacjach nieregularnych i par tej samej płci. To wszystko dzieje się w kontekście trwającego od 2021 roku Synodu o synodalności, który zaprasza do bycia Kościołem słuchającym.



Wsłuchując się w dubia pięciu kardynałów oraz udzielone przez papieża Franciszka odpowiedzi, pragniemy nie tylko słuchać tej synodalnej symfonii Kościoła, a również w niej uczestniczyć. Naszą intencją nie jest mnożenie opinii, wątpliwości i pytań ani tym bardziej kontestowanie czy krytykowanie. Papież Franciszek w homilii wygłoszonej na konsystorzu 30 września 2023 roku użył metafory orkiestry dla wyrażenia synodalnego charakteru Kościoła. Stąd pragnienie środowiska teologów toruńskich, by podjąć proponowaną przez papieża Franciszka partyturę i szukać jej zrozumienia w zgodzie z Objawieniem Bożym. To właśnie o Objawieniu Bożym mówił Benedykt XVI w Adhortacji Verbum Domini z 2010 roku jako symfonii, w której „w pewnym momencie pojawia się «motyw solowy» […], czyli motyw powierzony pojedynczemu instrumentowi bądź głosowi, który jest tak ważny, że nadaje sens całemu dziełu. Tym «motywem» jest Jezus” (VD 13). Bez Chrystusa nie „zinterpretujemy lepiej”, jak chce papież Franciszek, ani Objawienia Bożego, ani Tradycji Kościoła, ani samego Kościoła, ani tym bardziej – człowieka.

Ze wstępu

ks. Wojciecha Pikora i ks. Jana Perszona