Konceptualne poczucie szczęścia w etyce w Nicomaque

Konceptualne poczucie szczęścia w etyce w Nicomaque

Dla Arystotelesa etyka jest poszukiwaniem szczęścia, a nauka, która mu towarzyszy. Dotyczy to zarówno przyjaźni, jak i cnót. Ale Stagirite nie stara się zrewolucjonizować moralności, daleko mu do tego. Ponadto, w języku greckim, słowo ęthika jest uformowane z ętosu, co oznacza moralność, nawyki życiowe. Szczęście jest zatem wrażeniem aktu najlepszego, najpoważniejszego aktu, który jest daleki od puerability zabawy. "Akt najlepszych sam w sobie jest lepszy, i daje więcej szczęścia". Człowiek może czerpać wielki zaszczyt z opierania się pokusie przyjemności w celu wykonania swojego obowiązku, i to właśnie ta pycha, to dobre sumienie, które zapewnia mu szczęście (wewnętrzne zadowolenie, zmniejszenie poczucia winy, itp.), jego powód byłby dość bezsilny, aby oprzeć się pokusie dewaluacji. Aby osiągnąć ten akt najlepszych, trzeba przejść przez cnotę. Cnota jest pragnieniem pięknych rzeczy z mocą do ich uzyskania. Szczęście jest jedyną drogą, która prowadzi do szczęścia, a ta droga dla Arystotelesa polega na ćwiczeniu cnoty.