Krytyka nowoczesności i człowieka jako podmiotu historii

Krytyka nowoczesności i człowieka jako podmiotu historii

Autor dokonuje krytycznej refleksji wokół nowoczesności. Podchodzi do idei postępu tak, jak jest ona postrzegana we współczesności, z człowiekiem jako epicentrum jego badań. Wydobywa osiągnięcia i osiągnięcia nowoczesności i, wykrywając symptomy kryzysu, szuka sposobów na odtworzenie tematu.W Hannah Arendt przedstawia rutunę między tradycją a nowoczesnością, utratę wartości, które tradycja zapisała w spadku, prowadząc do holokaustu i proponując nowy początek dla przyszłości. W Gianni Vattimo omawia kryzys nowoczesności, który potępia kryzys humanizmu, popadając w nihilizm i proponuje postmodernizm jako szansę na stworzenie nowego ideału człowieka.Z wkładu obu autorów stara się on wyjaśnić sytuację człowieka dzisiaj, żyjącego z mnożeniem się reżimów autokratycznych/totalitarnych i rosnącą sekularyzacją, nie wracając do przeszłości jako takiej, ale wydobywając wartości, które zostały przyćmione przez nowoczesność, gdzie leży nadzieja na przyszłość.